بررسی ظرفیت روانگرایی در تونل‌ها - مطالعه موردی: قطعه شرقی- غربی‌تونل خط هفت متروی تهران

روانگرایی یکی از پیچیده‌ترین و مخرب‌ترین پدیده‌هایی است که حین زلزله اتفاق افتاده و سبب آسیب و یا تخریب سازه‌های مختلف می شود. نهشته‌های دانه‌ای سست و اشباع در مناطق زلزله‌خیز، مستعد این پدیده هستند هر چند پدیده روانگرایی و تأثیر آن بر سازه­های سطحی به کرات مورد مطالعه قرار گرفته، اما تأثیر آن بر سازه­های زیرزمینی کمتر مورد توجه بوده است. همچنین با توجه به گسترش فضاهای زیر زمینی مانند مترو و تونل­های ماشین­رو در کشورهای رو به توسعه مانند ایران و قرار گرفتن کشور در منطقه­ای با لرزه­خیزی بالا ضرورت مطالعه در این زمینه آشکار می­شود. در این پژوهش پتانسیل روانگرایی در قطعه شرقی- غربی‌خط 7 متروی تهران مورد ارزیابی‌ قرار گرفته است. به منظور سهولت در بررسی‌ها این قطعه از تونل به 6 بخش تقسیم شده است و هر بخش بطور مجزا مورد ارزیابی‌قرار گرفته است. در این پژوهش از سه روش که بر پایه عدد SPT هستند استفاده شده است که عبارتند از روش سید، روش جدید ونکوور و روش متوسط که میانگینی از چند روش ارزیابی است. سپس پتانسیل روانگرایی بر پایه سرعت امواج برشی در خاک مورد ارزیابی قرار گرفته است و در نهایت یک مقطع از تونل با استفاده از نرم افزار المان محدود Plaxis  مدلسازی و تحلیل شده است. در پایان مقادیر بدست آمده از این روش‌ها با هم مقایسه شده است.